คาราเต้ ประวัติและที่มาของศิลปะการต่อสู้นี้อย่างไร

คาราเต้ ศิลปะการต่อสู้นี้คืออะไร ?

คาราเต้ เป็นศิลปะการต่อสู้ที่ได้รับความนิยมและฝึกฝนกันอย่างแพร่หลายซึ่งมีต้นกำเนิดในญี่ปุ่น ชื่อ “karate” แปลว่ามือเปล่า ซึ่งหมายถึงการเน้นเทคนิคการโจมตีโดยไม่ต้องใช้อาวุธ แม้ว่าจะขึ้นชื่อในด้านเทคนิคการโจมตีเป็นหลักเช่น ต่อย เตะ ตีเข่า และตีศอก แต่ก็ยังรวมเอาเทคนิคการสกัดกั้น รูปแบบต่างๆ (คาตะ) และท่าต่อสู้บางอย่างเข้าไว้ด้วย

คาราเต้ มาจากประเทศอะไร มีต้นกำเนิดมาจากโอกินาว่าโบราณ ซึ่งเป็นเกาะทางตอนใต้ของแผ่นดินใหญ่ของญี่ปุ่น วิวัฒนาการมาจากการผสมผสานรูปแบบการต่อสู้พื้นเมืองของโอกินาว่าและศิลปะการต่อสู้แบบจีน ศิลปะนี้ได้รับความนิยมในญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งได้รับการปรับปรุงและดัดแปลงต่างๆ

คา ลา เต้ ไม่ใช่แค่เรื่องความสามารถทางร่างกายเท่านั้น มีรากฐานมาจากปรัชญาที่เน้นความมีวินัยในตนเอง ความเคารพ และพฤติกรรมที่มีจริยธรรม หัวใจของคาราเต้คือหลักการของDoหรือ “วิถี” คาราเต้โด โดยเน้นถึงความสำคัญของการควบคุมตนเอง การส่งเสริมความสงบภายใน และการรักษาคุณธรรมแห่งความสุภาพ ความซื่อสัตย์ ความอ่อนน้อมถ่อมตน และความอุตสาหะ

 

คาราเต้

 

ความหมายของคำว่า คาราเต้ มีกี่สาย มาจากไหน?

เคียวคุชิน คาราเต้ เป็นศิลปะการต่อสู้ที่เป็นที่รู้จักและฝึกฝนทั่วโลก แต่ต้นกำเนิดของชื่อนั้นหยั่งรากลึกในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่น ในบทความนี้ เราจะเจาะลึกนิรุกติศาสตร์และความสำคัญ  และสำรวจการเดินทางจากบ้านเกิดในโอกินาวา ประเทศญี่ปุ่น จนเป็นที่ยอมรับทั่วโลก

1.คาร่า (空) : อักขระนี้แปลว่า “ว่างเปล่า”
2.เต (手) : อักขระนี้แปลว่ามือ

ชื่อนี้ไม่เพียงแต่สื่อถึงธรรมชาติที่ปราศจากอาวุธของศิลปะเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงรากฐานทางปรัชญาที่เน้นแนวคิดเรื่องความว่างเปล่า ความเปิดกว้าง และศักยภาพภายใน

มีต้นกำเนิดมาจากโอกินาว่า เกาะที่ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของญี่ปุ่น แต่ครั้งหนึ่งเคยมีวัฒนธรรมอันมั่งคั่งและโดดเด่นเป็นของตัวเอง ตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา โอกินาวาได้รับอิทธิพลจากประเทศเพื่อนบ้านต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจีน อิทธิพลนี้ขยายไปสู่ศิลปะการต่อสู้ ซึ่งนำไปสู่การพัฒนารูปแบบการต่อสู้พื้นเมืองของโอกินาว่า ซึ่งต่อมาได้พัฒนาไปสู่รูปแบบที่เรารู้จักในปัจจุบัน

เดิมที คำที่ใช้อธิบายศิลปะการต่อสู้ในท้องถิ่นใน โอกินาวา คือ “Tote” หรือToudi ซึ่งหมายถึงมือจีน” หรือมือTang  เทโคโด้ ซึ่งหมายถึงราชวงศ์ถังในประเทศจีน ชื่อนี้สะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลของจีนต่อศิลปะการต่อสู้ของโอกินาวาอย่างไรก็ตาม เมื่องานศิลปะกลายมามีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของโอกินาว่าและกลายเป็นภาษาญี่ปุ่นในที่สุด คำนี้ก็เปลี่ยนไป เมื่อถึงต้นศตวรรษที่ 20คำว่า “เคียวคุชิน คาราเต้” เริ่มถูกนำมาใช้ โดยเน้นการพัฒนาในฐานะระบบการต่อสู้แบบไม่มีอาวุธ

การเลือกคำว่ามือเปล่า ไม่ได้เป็นคำอธิบายเพียงอย่างเดียว มันมีความหมายเชิงปรัชญาที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น แนวคิดเรื่อง “ความว่างเปล่า” มีความสำคัญในปรัชญาเอเชียหลายๆ ประการ โดยเฉพาะในพุทธศาสนานิกายเซน ความว่างเปล่าบ่งบอกถึงสภาวะจิตใจที่ปราศจากความปรารถนา สิ่งรบกวน และอคติ ซึ่งเป็นจิตใจที่เปิดกว้าง ปรับตัวได้ และพร้อมที่จะตอบสนอง สภาวะของความชัดเจนทางจิตและความลื่นไหลนี้เป็นสิ่งสำคัญในศิลปะการต่อสู้

ใน กีฬาเทควันโด ความคิดนี้มีสองเท่า ในทางปฏิบัติแล้ว เป็นการบ่งชี้ถึงเทคนิคที่ไม่มีอาวุธที่ผู้ปฏิบัติงานใช้ ตามหลักปรัชญาแล้ว มันรวบรวมสภาวะจิตใจแบบเซนที่นัก คาลาเต้ ( กีฬาคาราเต้ ) มุ่งมั่นที่จะบรรลุ ซึ่งเป็นกรอบความคิดที่สงบและตื่นตัว พร้อมที่จะตอบสนองต่อทุกสถานการณ์ด้วยความแม่นยำและชัดเจน

คาราเต้สายดำ แพร่กระจายจากโอกินาวาไปยังญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากความพยายามของปรมาจารย์เช่นกิชิน ฟุนาโกชิ เมื่ออิทธิพลของญี่ปุ่นเพิ่มมากขึ้น ความสนใจในศิลปะการต่อสู้ก็เพิ่มมากขึ้น ส่งผลให้แพร่กระจายไปทั่วโลก ปัจจุบันมีผู้ฝึกฝนนับล้านคน และชื่อของ กีฬาเทควันโด เป็นที่รู้จักไปทั่วโลก

แม้ว่าจะเป็นผลงานพื้นเมืองของโอกินาว่า แต่ก็ไม่ได้วิวัฒนาการอย่างโดดเดี่ยว โอกินาว่าเนื่องจากที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ระหว่างญี่ปุ่นและจีน จึงเป็นศูนย์กลางการค้าของหลายประเทศในเอเชีย และด้วยเหตุนี้ จึงได้รับอิทธิพลทางวัฒนธรรมที่หลากหลาย
โดยเฉพาะศิลปะการต่อสู้ของจีนมีอิทธิพลอย่างมากต่อการพัฒนา กีฬาเทควันโด ปรมาจารย์ชาวโอกินาวาหลายคนเดินทางไปประเทศจีนหรือได้รับการสอนโดยผู้ประกอบวิชาชีพชาวจีนที่มาเยือนโอกินาวา การผสมผสานเทคนิคการต่อสู้พื้นเมืองของโอกินาว่าเข้ากับศิลปะการต่อสู้ของจีนได้วางรากฐานสำหรับสิ่งที่เราเรียกว่าคาราเต้ในปัจจุบัน

สายคาราเต้ มีวิวัฒนาการมาหลายศตวรรษ ในสมัยแรกๆ มันถูกเรียกว่า “เต” ซึ่งแปลว่ามือ เนื่องจากมีการผสมผสานอิทธิพลและเทคนิคต่างๆ เข้าด้วยกัน จึงถูกเรียกว่า “โทเดะ” หรือหัตถ์จีน ในที่สุด เมื่องานศิลปะได้พัฒนาอัตลักษณ์ของชาวโอกินาว่าโดยแยกจากอิทธิพลของจีน ศิลปะดังกล่าวจึงเป็นที่รู้จัก ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ได้เดินทางมาถึงแผ่นดินใหญ่ในญี่ปุ่น กิชิน ฟูนาโกชิ ปรมาจารย์ชาวโอกินาวาได้รับการยกย่องในการแนะนำสู่ญี่ปุ่นและทำให้กีฬาเป็นที่นิยม เขาก่อตั้งโรงฝึกแห่งแรกในโตเกียวเมื่อปี พ.ศ. 2465 และมีบทบาทสำคัญในการปรับเปลี่ยนเทคนิคเพื่อให้เป็นที่ถูกใจของชุมชนศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น วิวัฒนาการนี้ยังรวมถึงการนำปรัชญา ‘ทำ’ มาใช้ ไม่เพียงแต่เป็นวิธีการป้องกันตัวเองเท่านั้น แต่ยังเป็นวิถีชีวิตอีกด้วย

จากรากฐานในโอกินาวา เคียวคุชิน คาราเต้ ได้แพร่กระจายไปทั่วโลก โดยมีผู้ฝึกนับล้านคนเรียนรู้ สอน และแข่งขันในรูปแบบต่างๆ การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่โตเกียวปี 2020 ถือเป็นเหตุการณ์สำคัญสำหรับผู้ชื่นชอบ เทควันโด มาจากภาษาอะไร เนื่องจากนับเป็นครั้งแรกที่ เทควันโด คือ ถูกรวมเข้าเป็นกีฬาโอลิมปิก โดยตอกย้ำความน่าดึงดูดและการยอมรับจากทั่วโลก

 

คาราเต้

 

ในช่วงสมัยไหนที่เริ่มมีการจดจำและเผยแพร่?

ซึ่งเป็นที่รู้จักในด้านเทคนิคที่โดดเด่นและหยั่งรากลึกในประเพณีการต่อสู้ ได้กลายเป็นหนึ่งในศิลปะการต่อสู้ที่ได้รับการยอมรับและฝึกฝนมากที่สุดในโลก แต่ศิลปะโบราณนี้เริ่มได้รับการบันทึกและจดจำในประวัติศาสตร์เมื่อใด มาเจาะลึกประวัติศาสตร์แห่งกาลเวลาเพื่อทำความเข้าใจการเดินทางครั้งนี้กัน

1. ต้นกำเนิดโบราณ

มีต้นกำเนิดมาจากศิลปะการต่อสู้แบบโอกินาว่า โอกินาว่า ซึ่งเป็นเครือเกาะที่เชื่อมระหว่างญี่ปุ่นและจีน กลายเป็นแหล่งรวมประเพณีการต่อสู้ที่แตกต่างกันเนื่องจากตำแหน่งทางยุทธศาสตร์ ศิลปะการต่อสู้พื้นเมืองของโอกินาวาเป็นที่รู้จักในชื่อ “เต” ซึ่งแปลว่ามือ เมื่อถึงศตวรรษที่ 14 การปฏิบัตินี้ได้รับอิทธิพลจากเทคนิคทั้งแบบพื้นเมืองและแบบนำเข้า (โดยเฉพาะจากประเทศจีน) เริ่มพัฒนาไปสู่สิ่งที่ต่อมาเรียกว่าคาราเต้

2. อิทธิพลของราชวงศ์หมิง

ในช่วงราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368-1644) ในประเทศจีน การแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมและการทหารระหว่างชาวโอกินาว่าและชาวจีนอยู่ในระดับสูงสุด แม้ว่าการระบุวันที่แน่นอนเป็นเรื่องยาก แต่ในช่วงเวลานี้เองที่หลายคนเชื่อว่าการจัดทำเอกสารและการจัดระบบเทคนิคการต่อสู้ซึ่งจะส่งผลต่อคาราเต้ได้เริ่มต้นขึ้น

3. กำเนิด karate ในโอกินาวา

“karate” เดิมทีหมายถึงมือจีน ซึ่งสะท้อนถึงอิทธิพลอันแข็งแกร่งของจีน ต่อมามีการตีความใหม่ว่าหมายถึง “มือที่ว่างเปล่า” เมื่อถึงศตวรรษที่ 18 รูปแบบต่างๆ ของ Te เริ่มมีความโดดเด่นมากขึ้นในเมืองต่างๆ ของโอกินาวา อย่างไรก็ตามเอกสารรายละเอียดยังมีจำกัด เนื่องจากเทคนิคการต่อสู้มักได้รับการปกป้องอย่างใกล้ชิดซึ่งเป็นความลับที่ส่งต่อกันภายในครอบครัวหรือจากอาจารย์สู่นักเรียนที่ได้รับเลือก

4. ศตวรรษที่ 20: ช่วงเวลาแห่งประมวลกฎหมายและการเผยแพร่

ในศตวรรษที่ 20 เริ่มได้รับการบันทึกไว้ จดจำ และแพร่หลายอย่างจริงจัง มีเหตุผลหลายประการที่ทำให้เกิดสิ่งนี้: อิทธิพลของกิชิน ฟุนาโกชิ:ฟุนาโกชิได้รับการยกย่องว่าเป็นบิดาแห่งคาราเต้สมัยใหม่ มีบทบาทสำคัญในการแนะนำสู่แผ่นดินใหญ่ของญี่ปุ่นในช่วงทศวรรษปี ค.ศ. 1920 งานเขียนของเขาเช่น “คาราเต้-โด เคียวฮัน” ได้บันทึกเทคนิคและปรัชญามากมาย

การทำให้โรงเรียนเป็นระเบียบ:เมื่อได้รับความนิยมในญี่ปุ่น รูปแบบและโรงเรียนต่างๆ (หรือริว) ก็เริ่มจัดระเบียบเทคนิค หลักสูตร และประวัติศาสตร์ของพวกเขา สิ่งนี้นำไปสู่การสร้างข้อความและเอกสารหลายฉบับ สงครามโลกครั้งที่สอง:หลังสงคราม การปรากฏตัวของกองทัพสหรัฐฯ ในโอกินาวาและญี่ปุ่นทำให้ทหารอเมริกันเรียนรู้และนำกลับมาที่สหรัฐอเมริกา

ซึ่งเพิ่มความนิยมไปทั่วโลก ภาพยนตร์และสื่อ:ในช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่ 20 ภาพยนตร์และสื่อมีบทบาทสำคัญในการทำให้เป็นที่นิยม เมื่อความนิยมทั่วโลกเพิ่มสูงขึ้น ความต้องการสื่อการเรียนการสอน ประวัติศาสตร์ และเอกสารประกอบก็เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ

คาราเต้

ใครเป็นผู้ก่อตั้งหรือเริ่มต้น?

ศิลปะการต่อสู้ที่รู้จักกันดีในด้านเทคนิคที่โดดเด่นและรากฐานทางประวัติศาสตร์ที่ลึกซึ้ง ได้กลายเป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรมการป้องกันตัวระดับโลก จุดเริ่มต้นของมันสืบย้อนไปถึงการบรรจบกันของอิทธิพลและบุคคลผู้บุกเบิกหลายคนที่มีบทบาทสำคัญในวิวัฒนาการของมัน บทความนี้จะเจาะลึกว่าใครเป็นผู้ก่อตั้งหรือเริ่มต้น โดยสืบค้นต้นกำเนิดจากการฝึกศิลปะการต่อสู้แบบโบราณมาจนถึงความโดดเด่นทั่วโลกในปัจจุบัน

1. รากฐานโบราณ

อย่างที่เราทราบกันดีว่าจะเกิดขึ้น โอกินาวาซึ่งเป็นเกาะที่เชื่อมต่อระหว่างญี่ปุ่นและจีนได้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้พื้นเมืองที่เรียกว่า เตหรือมือ ที่ตั้งทางยุทธศาสตร์ของเกาะทำให้เป็นศูนย์กลางการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับจีน ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการกำหนดรูปแบบในช่วงแรก

2. อิทธิพลของจีน

ชื่อของคาราเต้บอกใบ้ถึงต้นกำเนิดของมัน ในตอนแรก เขียนโดยใช้ตัวอักษรที่แปลว่า “มือจีน” นี่เป็นการแสดงความเคารพต่ออิทธิพลของจีนอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากศิลปะการต่อสู้ของภูมิภาคฝูเจี้ยนที่มีต่อ “เต” ของโอกินาว่า อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไป ตัวละครก็เปลี่ยนไปเพื่อสื่อถึง “มือที่ว่างเปล่า” ซึ่งเป็นการตีความในปัจจุบัน

3. บุคคลผู้บุกเบิก

แม้ว่าจะเป็นเรื่องยากที่จะระบุผู้ก่อตั้งเพียงคนเดียวเนื่องจากมีวิวัฒนาการตามธรรมชาติ แต่ก็มีบุคคลสำคัญหลายประการที่โดดเด่น:

4. การเปลี่ยนผ่านสู่สมัยใหม่

จากการที่ฟุนาโกชินำเข้าสู่ญี่ปุ่น ศิลปะการต่อสู้จึงได้รับการปรับเปลี่ยนหลายอย่าง ผสมผสานกับแนวคิดศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น ได้รับมาตรฐาน และหันมาสนใจกีฬามากขึ้น ในขณะเดียวกัน รูปแบบอื่นๆ เช่นโกจูริว วาโดะริว และชิโตริว ซึ่งแต่ละรูปแบบมีผู้ก่อตั้งและลักษณะเฉพาะที่แตกต่างกันได้ถือกำเนิดขึ้น ซึ่งทำให้เอกลักษณ์อันหลากหลายแข็งแกร่งขึ้น

5. ทักษะ

6. กีฬาและการแข่งขัน

 

สรุป

นี่เป็นภาพรวมกว้างๆ คาราเต้  และภายในศิลปะการต่อสู้แต่ละแบบ มีสไตล์และโรงเรียนที่แตกต่างกันซึ่งอาจมีเทคนิค ปรัชญา และแนวทางที่แตกต่างกันออกไป สำหรับผู้ที่สนใจในศิลปะการต่อสู้ การสำรวจและฝึกฝนข้ามสายงานในหลากหลายสาขาวิชาเพื่อทำความเข้าใจและชุดทักษะที่ครอบคลุมจะเป็นประโยชน์

 

 

 

คาราเต้ (Karate) เป็นศิลปะการต่อสู้ที่มีต้นกำเนิดจากเกาะโอกินาวาของญี่ปุ่น คำว่า “คาราเต้” หมายถึง “มือเปล่า” ในภาษาญี่ปุ่น คาราเต้เน้นทั้งการโจมตีและการป้องกันด้วยมือเปล่า โดยไม่ใช้อาวุธ